Վարդավառն ամենասպասված հայկական ավանդական տոներից է։ Այն մինչ օրս ընկալվում է որպես սիրո, պտղաբերության և փրկության խորհրդանիշ։ Այս նկարազարդ պոեմ-գիրքը պատմում է, թե ինչպես է Վարդավառը ներկայացվել հին հայկական դիցաբանությունում և ինչպես է այն դարձել սիրո, քաջության, փրկության, պտղաբերության, միասնության և բարության խորհրդանիշ։
Երբ վիշապն առևանգում է սիրո և գեղեցկության աստվածուհի Աստղիկին, աշխարհից վերանում են սերն ու բարությունը։ Դադարում է անձրև տեղալ, և սկսվում է երաշտ։ Սակայն հույսը մնում է անշեջ։
Աստղիկի սիրեցյալը՝ ռազմի և կայծակի աստված Վահագնը, գտնում է վիշապին, պայքարում չարի դեմ և փրկում Աստղիկին։ Աստղիկի վերադարձով սեր է սփռվում աշխարհով մեկ, անձրև է կրկին տեղում, և շուրջբոլորը վարդեր են ծաղկում։ Այսպես ծնունդ է առնում Վարդավառը։